Francisco de Goya

Goya

Francisco de Goya y Lucientes, İspanyol ressam (1746-1828).

Zaragozalı bir yaldız ustasının oğlu olan Goya en büyük İspanyol ressamlarından biridir. İlk tablolarıyla çok başarılı bir portre ressamı olduğunu kanıtlamış, çizgilerindeki incelik, renklerdeki zarafet o çağ İspanya'sının prenslerini, soylularını ve sanatçılarını büyülemiştir. Kral Carlos IV'ün, düklerin, kontların ressamı olan Goya için o yıllar bir başarı ve zafer dönemidir.

Ne var ki, 1792'de tamamıyla sağır olan sanatçı derin bir umutsuzluğa kapılmış, insanlardan kaçarak yapayalnız yaşamağa ve eskisinden daha büyük hırsla eserler vermeğe başlamıştır. O dönemdeki resimleri, gravürleri daha sert ve saldırgan bir nitelik taşır. 1819'da, yeni bir ruhsal bunalımdan sonra Goya inatçı bir yalnızlığa gömülmüş, evinin duvarlarını kâbus gibi resimler, insanın içini karartan ürkütücü figürlerle donatmıştır.

Seksen iki yaşında, hasta ve yarı kör bir durumda son tablosunu, Sütçü Kadın'ı yağmıştı. Bu tablo, büyük bir anlatım özgürlüğü ve kusursuz bir teknikle, akıl almaz bir yaratıcı gücün belgesidir.



(Solda) Kendi eseri olan portresi (1800'e doğru). Bonnat Müzesi, Bayonne.

(Sağda) «İki Mayıs» (1814) adlı tablo, Prado Müzesi, Madrit. Goya en önemli eserlerini, 1808'de Napolyon'un İspanya'yı işgali üzerine patlak veren kanlı olaylar konusunda vermiştir: «İki Mayıs, Üç Mayıs» adlı tabloları gibi.